چو عقل و هوش و گوشم نیست میزان

گـــرفتـــارم بـــــــه دام بـــــی تمیـــزان

مـــــرا در قــــــوّه ی تشخیص ، تـردید

چـــو وارد شـد ، شـدم از حــق گریزان

نبـــــودم چون سبکبــــال و سبکــروح

در ایـــن وادی شدم افتـــان و خیـزان

دریغــا یـــــاعلـــــی گــویــــان نبودم

مهیّـــــا در صــــــف بــاطل ستیــــزان

پریشان چون بنــــات النّعشمان کرد

ز بیـــــــداد فلک داد ای عـــزیــــزان

بهــــــاران در بهـــــاران آمــد و رفت

اسیـــــرم در خــــــزان بــرگــریـزان.